“Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine bu hasret bizim”
                                                                                                          Nazım Hikmet

Selam...

Grup psikoterapileri insanlığın bir arada yaşama serüveninde mümkün olabildiğince iyileştirici, geliştirici özel ortamlardır. Psikodrama bu büyük şemsiyenin bilimsel başlangıcının temelini oluşturmaktadır. Öyle ki, insanların bir araya gelip ilişkilerini onararak bireysel yaşam alanlarını ve  varoluşlarını işlevsel kılmalarının felsefesine dayanmaktadır.  Bireylerin yaşadığı sorunları bağ ve bağlantılarını esas alarak onarmaktadır. Bir anlamda ilişkilerin ağını görüntüleyip hangi bağ ve bağlantılarda sorun varsa onarmayı hedefler ve her insanda bunu yapabilme gücü olduğuna inanır.

J.L. Moreno, kendinden önce Freud’un insan psişesine yaklaşımıyla çığır açmasının hakkını teslim etmiştir. Yanı sıra sadece bireysel yaşantıların analiz edilmesiyle geleceğin oluşturulamayacağını ileri sürerek özgürleştirici bir yöntem olarak psikodramayı geliştirmiştir. Yöntemi çağdaşı olan ve/veya başından bu yana insanlığı etkilemiş felesefe, inanç sistemi, öğretileri inceleyerek ve her birinin işlevselliğinden etkilenerek geliştirmiştir.

 Öyle ki, üstünde yaşadığımız Anadolu topraklarında yapılan kazılar, özellikle Göbeklitepe , Boncuklu Tepe kalıntıları insanlığın her geçen gün yeni sırlarını ortaya çıkarmakta ve mevcut bilgilerimizi değiştirmemizi gerektirmektedir. Ancak, değişmeyen ise belki o zamandan da öncesinden bugüne kadar, insanlar, dünya yüzünde yol aldıkça gerek bireysel olarak gerekse de ait oldukları topluluklar olarak birlikte nasıl yaşayacaklarının nasıl özgür ve özerk olacaklarının yolunu/yollarını aramışlardır. Böylece, ayrı topluluklar büyük imparatorluklar yaratmış ve sonra ulus devletler olarak ayrışmaya başlamışlardır.

Şimdi ise özellikle teknolojide ki gelişmelerle ülkelerin sınırları ne olursa olsun tüm insanların birbirleriyle iletişim kurması mümkün hale gelmiştir. Bazı insanların dediği gibi dünya büyük bir köy haline gelmektedir. Bu haliyle baktığımızda, insan kendi yakın çevresiyle kimi zaman daralan kimi zaman genişleyen ağlar, bağlantılar yoluyla hem aidiyetler hem de özerklikler oluşturma döngüsü halinde ilerlemiştir.  J.L. Moreno, insanlığın bu ortak devinimini (döngüselliğini) anlamaya ve bundan sonrasında her birinin bireysel ve topluluk olarak varlığı, gerçekliği kabul edilerek nasıl bir arada olunabileceğinin yolunu aramıştır. Ve ortaya koyduğu kuram bunu sağlamaya dönüktür.

Psikodrama, insana sahip olduğu eylem becerisi ve eylem aracılığı ile kalıplardan kurtulup kendi özüne uygun bireysel ve ailesel kökleriyle beslenip geleceğini oluşturma, revize etme düzenleme yoluyla kendini gerçekleştirme, onarma özgürlüğünü kazandırmaktadır. Özetle psikodrama  işlevsel bağlar kurarak özgürleşmenin yoludur.

Bircan Kırlangıç Şimşek